ده خرداد تا ده تیر ماه 94

سلام به پسر قشنگم و دختر خوب و خانمم

نوژان قشنگم 4 ماهه شده ... و ما رسیدیم به همون روزایی که آرزوش و داشتم همیشه از بچه ها وقتی خوشم میومده که با یه حرکت چشم یا یه اخم و لبخند میخندن و حالا نوژان قشنگ متوجه حالت چشم و قیافه میشه و کلی میخنده ... گاهی با کیان مسابقه میزاریم ببینیم کی بیشتر میخندونتش از بس قشنگ میخنده عروسک خوش خنده ام

کیانم این روزها تمام مدت مشغول شبیه سازی افکارش با کاغذ ... یه دستش کاغذ و دست دیگه اش قیچی و هر چیزی که به دهنش میرسه که ندارتش درستش میکنه انقدرم قوه تخیلش خوب هست که حسابی شبیه میشه هر چی که درست میکنه.

نوژان هم علاوه بر خوش خنده بودن چند تا خصلت دیگه هم داره یکیش اینه که برعکس دو ماه اول زندگیش دیگه کم میخوابه گاهی فقط روزی دوبار !!!!!

و مورد بعدی اینکه این ماه که رفتیم دکتر برای چکاپ نوژان خوب وزن نگرفته بود و شیر خشک هم به برنامه روزانه مون اضافه شد که کلی سرش ماجرا داریم...

حالا که بعد از یک ماه من نشستم به نوشتن زیر دگمه های لبتاپ آشغال رفته و اصلا نمیشه با سرعت تایپ کنم پس کمتر مینویسم و بیشتر عکس میزارم .....

داریم به 10 مرداد نزدیک میشیم و پست این ماه نصفه مونده

چند شب پیش کلی عکس آپلود کردم و داشت پستم کامل میشد نمیدونم چی شد لبتاپ هنگ کرد و همه چیز پرید منم دیگه ادامه ندادم!!!!

امروز 30 تیرماه و تصمیم اکید دارم این پست و کامل کنم اما دگمه های لبتاپ همچنان خرابه......

عکس ها به اون ترتیبی که میخواستم آپلود نشد اما خوشحالم که بالاخره انجام شد

مدل های مختلف خوابیدن نوژان:

و همچنان تلاش برای پستونک خوروندن به دخترم ادامه داره و ما هنوز موفق نشدیم!!!

وقتی برادرت سرباز باشه خوب تاجت هم باید فشنگ باشه دیگه

دخترم دیگه راحت غلت میزنه و اصلا طاقباز نمیمونه حتی تو خواب

تانک اختراعی کیان با ابزار آلات

یه روزم رادین عزیزم با مامانش اومدن خونه مون رادین جون از دوستای کلاس ژیمناستیک کیان هست و بعد از رفتن مهمون ها اتاق کیان این شکلی بود

با وجود نوژان اولین بار بود که یه مهمون داشتم و انقدر حواسم به پذیرایی از مهمونم بود که یادم رفت از رادین و کیان عکس بگیرم

ماسک شیمیایی که کاملا توسط خود کیان طراحی و اجرا شده

تعطیلات 15 خرداد هم رفتیم خونه بابا بزرگ و کیان یه عالمه خاک بازی کرد از ساختن سنگر تا درخت کاریدن

و دو روز مونده به ماه رمضان دوباره رفتیم شمال

حیاط خونه مادر جون و اولین تجربه میوه چیدن کیان

و نوژان خوش خنده ام بغل باباجون

خدا رو شکر که بعد از بیش از یک سال بالاخره لبتاپ و بازی های جنگی جذابیت خودشون و از دست دادن و کیان دیگه صبح ها به محض بیدار شدن نمیگه مامان لبتاپ

سرگرمی این روزهای پسرم شده چسب و کاغذ و قیچی و هر وسیله ای که به ذهنش برسه رو سریع طراحی میکنه و هر طوری هست با کاغذ درستش میکنه هر چند این طوری آخر شب یه کیسه زباله کاغذ داریم اما همین که یه سرگرمی سالم و بدون ضرر داره خودش کلیه

این روزها برنامه خونه و زندگی بیشتر دستم اومده و بهتر به کارای خونه و بچه ها میرسم البته خودم به شدت خسته میشم اما خوب خوبیش اینه که خودم حال بهتری دارم

کیان عزیزم مثل همیشه تمام روز و مشغول بازیه و اصلا هم به نوژان حسودی نمیکنه تازه گاهی برای ساکت شدن و سرگرم شدنش کمکم هم میکنه

خدایا شکرت      خدایا شکرت      خدایا شکرت